Przyzwyczajenia są szynami kolejowymi ludzi.

 Za to, co kosztuje jeden nałóg można wychować dwoje dzieci.

 Człowiek straciłby odwagę, gdyby nie był podtrzymywany przez fałszywe wyobrażenia.

 Ludziom można dawać szansę, kilka szans, sto, dwieście. Ale przychodzi moment, kiedy wyczerpują się baterie. Padają akumulatory wiary, że coś się zmieni na lepsze. Wtedy dojrzewamy do tego, że kolejna szansa nie zmieni biegu rzeki, nie przemówi do serca.

 Każdy z nas jest Odysem co wraca do swej Itaki.

 Własną głupotę ludzie zwykli nazywać doświadczeniem.

 Tylko ten, kto ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może człowiek taki wyrazi się czasem niezręcznie, a na­wet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał.

 SAMOTNIK:
Ktoś jęczy - - -

ECHO:
Wichr.

SAMOTNIK:
Ktoś płacze, drży - -

ECHO:
To ty. - - -

 Ludzie byli sobie kiedyś bliżsi, broń nie niosła tak daleko.

 Idee to córy przeszłości i matki przyszłości, zawsze zaś niewolnice czasu.

 Gdy chcemy przechytrzyć innych mówmy prawdę. Nikt nie uwierzy i wszystkich wyprowadzimy w pole.