Człowiek prawdziwie religijny nie powinien ...
Człowiek prawdziwie religijny nie powinien żałować swej przeszłości - ona była warunkiem jego powołania.
Udostępnij:
Inspiracje:
Kiedyś traktowałem
ludzi dobrze. Teraz -
z wzajemnością.
-Czy można okazać
dzielność, bojąc się jednocześnie?
-Tylko wtedy można być naprawdę dzielnym.
Mówili: pij wina tylko dobre i z zaufanymi ludźmi. Tak więc, proszę Pana, piję sama.
Nie należy mylić prawdy
z opinią większości.
Do ludzi nigdy nie trafia, co im się mówi, muszą odkrywać to sami.
Nikt nie jest zobowiązany, by
kogokolwiek lubić, ale istnieje
pewna rzecz, o której warto pamiętać: szacunek.
Żyjemy w wielkich czasach, lecz czasu coraz mniej.
Bardzo wtedy tęskniłem, ale najgorsze było udawanie, że nie tęsknię.
W ludziach więcej rzeczy zasługuje na podziw niż na pogardę.
Człowieka można poznać po ramieniu, po tym, jak patrzy, jak się uśmiecha, ile ma dobra w oczach. A przede wszystkim w sytuacjach rewolucyjnych, fanatycznych, skrajnych i nieprzejednanych. Czy przyjdzie w gorączce, czy przyniesie leki, czy stanie po dobrej stronie (Twojego łóżka), wytrze łzy, przyniesie herbatę, kawę, cokolwiek. Jaka będzie jego ręka, kiedy zdarzy się Twój sukces, jakie będzie serce. Czy zazdrosne czy dobre? Człowieka można poznać po tym, jak mocno się dzieli i jak mocno przeżywa. Po wrażliwości w dłoniach. Po uśmiechu w duszy.