Poezja jest chorobą niektórych ludzi, ...
Poezja jest chorobą niektórych ludzi, podobnie jak perła jest cierpieniem ostrygi.
Rośliny są jak ludzie, potrzebują miłości, ale i ludzie są jak rośliny, pozbawieni miłości więdną.
-O czym mówisz?
- O grzechu.
-Co to właściwie jest?
-To, co powoduje krótkie spięcie miłości, odcina prąd życia, spycha poza nawias braci, podminowuje szczęście, zaciemnia spojrzenie, wykrzywia twarz, dławi radość,
gwałci Twoje serce.
Ale się człowiek zhardzieje,
Gdy mu się dobrze dzieje;
Więc też, kiedy go Fortuna omyli,
Wnet głowę zwiesi i powagę zmyli.
Najgorszymi wrogami są nasi bliscy, którzy znają nasze słabe punkty i wiedzą jak uderzyć.
W umieraniu najstraszniejsze wydaje mi się to, że człowiek jest zdany tylko na siebie.
Nikt nie może dać więcej od tego, co wszystko stracił.
Współczucie jest jedyną rzeczą, którą można dać człowiekowi posiadającemujuż wszystko.
Tylko człowiek który ma odwagę mówić to, co myśli, zasługuje na pełne zaufanie. Być może wyrazi się On czasem niezręcznie, a nawet niegrzecznie, ale nie będzie mnie oszukiwał. Reasumując - Zrań mnie prawdą ale nigdy nie pocieszaj mnie kłamstwem.
"Jedni zawsze znajdą nowy szczyt do zdobycia, inny kolejne dno by stoczyć się jeszcze niżej.."
Mały człowiek jest małym nawet na górze. Olbrzym jest wielki nawet w jamie.