Nie warto mówić czegoś, co mogłabym zapamiętać, a co okazałoby ...

 Człowiek jest w stanie przyzwyczaić się do wielu rzeczy, ale nigdy nie przyzwyczai się do samotności...

 Znieść, co każe konieczność, to mądrego rada;śmieszny to człek, co sobie sam cierpień dokłada.

 Dla ludzi mam otwarte drzwi, niewiele zabrać można mi. Ale jak ktoś mi da po pysku, oddam z nawiązką. Ja nie Chrystus.

 Gdy ludzie przestają się znać, widocznie za dobrze się poznali.

 Dopiero wówczas, gdy dostrzeżemy, że żaden człowiek nie jest zupełnie czarny jak diabeł, ani też zupełnie biały, jak anioł, lecz, że wszyscy jesteśmy, jak zebry w paski lub szarzy, jak orły i dopiero wówczas, gdy wyciągniemy z tego spostrzeżenia praktyczny wniosek, mamy możność naprawdę zrozumieć ludzi.

 Człowiek ma dar kochania, lecz także dar cierpienia.

 Odrobina dobra okazana drugiemu człowiekowi
lepsza jest niż cała miłość do ludzkości.

 Pozostać człowiekiem też nie jest łatwo.

 Miłość rani, ale też umacnia.
Droga idealnej miłości nigdy
nie jest gładka, nie jest usłana
różami. Potrzeba włożyć w nią
mnóstwo pracy, aby przybrała
piękny, nieskazitelny kształt.

 Może i faktycznie coś się kończy, by coś innego się mogło zacząć. Tylko, że niektóre zakończenia odbijają się na nas zbyt mocno i nie mamy ochoty iść dalej i otwierać nowego rozdziału.