Jesteś zupełnie innym człowiekiem dla każdego, kogo spotykasz.

 A to jest najważniejsze, tak mi się przynajmniej wydaje - być w zgodzie z samym sobą i wiedzieć, kim się jest.

 Istnieją tylko dwie możliwości:
albo jesteśmy sami we Wszechświecie,
albo nie. Obie są równie przerażające.

 Własność! prawo posiadania!
Co za fałsz! Co za złodziejstwo!
Taki podstęp głupi, nędzny,
Człowiek tylko mógł wymyślić.

 Dusza ludzka bywa najokrutniejszym, a zarazem najwspanialszym polem bitwy.

 Aby zapanować nad człowiekiem, trzeba sprawić, by zaczął się bać.

 Człowiek nie jest w Nieskończoności jedyną istotą obdarzoną rozumem.

 Myślę, że najgorsze, co może kogos spotkać, to przegapienie swojego życia. Niewykorzystanie szansy na zrealizowanie swoich pragnień, na odnalezienie sensu i wreszcie - na poznanie i pokochanie siebie samego. Najgorsze dla człowieka to obejrzeć się wstecz, gdy jest już za późno, spojrzeć na swoje życie i uświadomić sobie, że - z głupoty, lenistwa czy tchórzostwa - nie poszło się drogami, którymi chciało się iść.

 Kłamstwo bowiem jest zawsze grzechem, chociażby powiedziane było tylko żartem,
albo też aby pomóc drugiemu, a nikomu nie zaszkodzić. Nawet wtedy jest zakazanym, gdy kto kłamstwem, mógł się od śmierci wyzwolić.

 Podobno kiedy człowiek się z czymś już całkowicie pogodzi i niczego od losu już się nie spodziewa, to wtedy to, o czym marzył, dostaje.

 Serce ludzkie nie pyta nikogo o radę, a każdy mu ją daje; ono nie słucha żadnych praw, a podlega najliczniejszym.