Eleonora miała rację - nigdy nie wyglądała ładnie. Wyglądała jak dzieło sztuki, a sztuka nie może być po prostu ładna; sztuka ma wywoływać emocje.
(...) nudzą się jedynie ludzie nudni. Muszą się stale podkręcać, żeby czuć, że żyją.
Człowiekowi często zdaje się, że się już skończył, że się w nim nic więcej nie pomieści. Ale pomieszczą się w nim jeszcze zawsze nowe cierpienia,
nowe radości, nowe grzechy.
Być człowiekiem, to w istocie być odpowiedzialnym. To znać wstyd
w obliczu nędzy, chociaż ona nie wydaje się od nas zależna. To być dumnym ze zwycięstwa, które
odnieśli nasi towarzysze. To
kładąc swą cegłę czuć, że się
bierze udział w budowie świata.
Kłamstwo jest grzechem wtórnym, najczęściej popełnianym ze strachu albo dla wątpliwej korzyści.
Wiedzieć, co człowiek zrobił, a wiedzieć, kim jest, to dwie różne sprawy.
Kłóćcie się, ile chcecie, niech latają talerze, ale nigdy nie kończcie dnia bez zgody.
Kiedy nic już nie ma, wszystko ci odebrano, pozostaje tylko nadzieja - nadzieja do samego końca.
Za dużo mówimy o zmianie świata,
a za mało świat zmieniamy. Za dużo
mówimy o miłości, a za mało kochamy.
Nie można oddzielić pokoju od wolności.
Ponieważ nikt nie będzie spokojny, jeśli nie ma wolności.
