Największym urokiem świata jest urok drugiego człowieka.

 Możesz być kochany przez wszystkich, ale mimo to być bardzo samotnym.

 Jesteśmy rządem republikańskim, prawdziwa wolność nigdy nie występuje w despotyzmie lub w skrajnej demokracji.

 Nieposłuszeństwo jest prawdziwą podstawą wolności, posłuszni muszą być niewolnicy.

 Nie widzimy jednak dwóch rzeczy – tego, że można być dla kogoś tylko pierwszym wyborem albo żadnym, bo pomiędzy nimi jest tylko nasza nadzieja. Druga rzecz jest za to taka, że nadzieja – zgodnie ze słowami Stephena Kinga – to największe skurwysyństwo jakie wyszło z puszki Pandory.

 Gdy mówisz prawdę, nie potrzebujesz sobie niczego przypominać.

 Czasem zależy nam na kimś i
lubimy spędzać z nim czas, ale
to nie wystarcza, żeby być razem.

 Ludzi można z grubsza podzielić
na dwie kategorie: miłośników kotów i osoby poszkodowane przez los.

 Wspaniały jest człowiek, który dostrzega twoje serce.

 Dopiero wówczas, gdy dostrzeżemy, że żaden człowiek nie jest zupełnie czarny jak diabeł, ani też zupełnie biały, jak anioł, lecz, że wszyscy jesteśmy, jak zebry w paski lub szarzy, jak orły i dopiero wówczas, gdy wyciągniemy z tego spostrzeżenia praktyczny wniosek, mamy możność naprawdę zrozumieć ludzi.

 Nigdy w dziejach ludzkich konfliktów tak wielu nie zawdzięczało tak wiele tak nielicznym.