I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.
Lubię dobrze wychowanych ludzi, wolałbym jednak lepiej wychowany naród.
Wspaniały jest człowiek, który dostrzega twoje serce.
Człowiek rodzi się by żyć, nie po to by przygotowywać się do życia.
Nic tak nie wymaga reformy w jak przyzwyczajenia bliźnich,
Zwierzęta mogą być przywiązane,ale człowiek nie zaszczepi im nigdy trądu pochlebstwa.
W końcu się poddajesz. Nie walczysz, nie krzyczysz, nie płaczesz. Patrzysz obojętnym wzrokiem na to, co Cię otacza i już nie potrafisz zrozumieć o co było to zamieszanie. Nie interesuje Cię już czy ktoś odejdzie albo czy może zranić. Zgadzasz się na wszystko. Umarłaś, sama przyznaj.
Społeczeństwo musi koniecznie dowartościować znaczenie pracy i na nowo "wytarować" stosunek między człowiekiem a pracą. Czyż kryzys pracy z jego bólami porodowymi nie jest przypadkiem wołaniem o człowieka jutra?
Nie ma nic niemożliwego dla człowieka, jeśli nie musi tego sam zrobić.
Wielkie historyczne fakty i postacie występują za pierwszym razem jako tragedia, za drugim - jako farsa.
Reklama to próba oddzielenia człowieka od jego pieniędzy.
