I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.
Obrażają mnie tylko kłamstwa, nigdy szczere rady.
Żadna kula nie przeszywa ludzkiego serca z taką siłą, jak dobrze postawiona kropka na końcu zdania.
Gdy odczuwamy brak samych siebie, wszystkiego nam brak.
Każdy wymysł jest wyznaniem,
każde kłamstewko intymną konfesją.
Jedyny człowiek, któremu rzeczywiście potrzebny bywa frak, to człowiek z dziurą w spodniach.
Największym cudem na świecie jest wiara człowieka w cud.
Po co twarz ludziom, którym patrzą tylko na ręce.
Dlaczego nie miałbym mówić tego, co myślę?
Dlaczego mam ukrywać swoje uczucia,
uśmiechać się i mówić
dokładnie takie same rzeczy, jak wszyscy.
Człowiek to "zamknięty system", a każdy jest w swoim systemie samotny.
Cierpienie ludzkie zawsze jest tajemnicą.
