Ludzie z natury są słabi,
dlatego podoba im się przemoc.
Błogosławieni ci, którzy nie mając nic do powiedzenia, nie oblekają tego faktu w słowa.
Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.
Strzeż się nie ludzi – złych, ale nie – ludzi, bo któż jest dobry?
Lepiej otaczać się ludźmi nudnymi ale dobrymi lojalnymi i przewidywalnymi niż żyć z błyskotliwym w niepewności co przyniesie następny dzień, godzina, minuta...
Ludzi coraz więcej, a człowieka coraz mniej.
To nie przysięga sprawia,że wierzymy człowiekowi,ale człowiek - że wierzymy przysiędze.
Ludzkość to my, czy nam się to podoba czy nie.
Zwyczaj jest wielkim przewodnikiem życia ludzkiego.
-Oczywiście, że zamierzam
coś zrobić. Zamierzam zrobić
wszystko co najlepsze w mojej
mocy. -Czyli. -Zająć się sobą.
