Prawda, gdy ją zobaczymy, jest śmieszna. A jeśli chcemy ją ...
Prawda, gdy ją zobaczymy, jest śmieszna. A jeśli chcemy ją czcić, nie wolno się jej przyglądać.
Dopiero wówczas, gdy dostrzeżemy, że żaden człowiek nie jest zupełnie czarny jak diabeł, ani też zupełnie biały, jak anioł, lecz, że wszyscy jesteśmy, jak zebry w paski lub szarzy, jak orły i dopiero wówczas, gdy wyciągniemy z tego spostrzeżenia praktyczny wniosek, mamy możność naprawdę zrozumieć ludzi.
Wspomnienia są jak linia na piasku. Im dalej idziesz, tym jest wątlejsza i mniej widzialna. Aż wreszcie nie ma niczego, jedynie gładki piach i czarna dziura nicości, z której wyszedłeś.
Gdyby ludzie zachowywali się tak, jak zachowują się narody, to ubierano by ich w kaftany bezpieczeństwa.
Naga prawda nie pasuje już do naszego świata, odkąd ojciec Adam sprawił sobie pierwsze ubranie.
Ludzie, zauważyłem, lubią takie myśli, które nie zmuszają do myślenia.
Gdy grają bogowie, szukają struny nietkniętej przez ludzi.
Są wokół Nas ludzie,
którym na Nas zależy i
których możemy zranić
albo nawet zniszczyć
swoim postępowaniem.
Człowiek jest stworzony do cierpień.
Okazał się człowiekiem nie tyle łagodnym, ile zbyt wyrafinowanym, by być okrutnym.
Pierwsi ludzie nie byli ostatnimi małpami.