Prawda tylko wtedy coś znaczy, gdy trudno się do niej ...

 Człowiek nie jest w Nieskończoności jedyną istotą obdarzoną rozumem.

 Nie może być tragiczniejszej pomyłki niż uznawanie, że człowiek, to „tylko zwierzę’. Człowiek jest niepowtarzalny: różni się od wszystkich zwierząt rozlicznymi cechami,
jak mową, tradycją, kulturą i niezwykle
długim okresem wzrostu oraz potrzebą
opieki rodzicielskiej.

 Są ludzie, co mówią wieloma językami obcymi i w żadnym z tych języków nie mają nic do powiedzenia. I tak samo są ludzie, co potrafią czytać w myślach, ale ani w ząb żadnej z tych myśli nie pojmą.

 Człowiek miarą wszechrzeczy.

 Dzieciom czas płynie o wiele wolniej niż dorosłym.

 Nie można zagrać „Pieśni Wolności” przy pomocy instrumentu przemocy.

 Człowieka można poznać po ramieniu, po tym, jak patrzy, jak się uśmiecha, ile ma dobra w oczach. A przede wszystkim w sytuacjach rewolucyjnych, fanatycznych, skrajnych i nieprzejednanych. Czy przyjdzie w gorączce, czy przyniesie leki, czy stanie po dobrej stronie (Twojego łóżka), wytrze łzy, przyniesie herbatę, kawę, cokolwiek. Jaka będzie jego ręka, kiedy zdarzy się Twój sukces, jakie będzie serce. Czy zazdrosne czy dobre? Człowieka można poznać po tym, jak mocno się dzieli i jak mocno przeżywa. Po wrażliwości w dłoniach. Po uśmiechu w duszy.

 Współczesna młodzież walczy przeciwko wczorajszej frazeologii, w tym celu wynajduje dzisiejsze slogany.

 Stary człowiek to sąsiad śmierci.

 Śmierć jest wprawdzie zawsze w pobliżu ludzi, ale nie każdy człowiek jest tuż przy niej,