Istota cierpienia jest nie do poznania, chociaż jest nam wszystkim wspólna.

 Zarówno sztuka, jak ojczyzna,same przez się niewiele znaczą.Znaczą one bardzo wiele, gdy człowiek,poprzez nie wiąże się z istotnymi,najgłębszymi wartościami bytu.

 Pozwólmy ludziom być szczęśliwymi według ich własnego uznania.

 Także najmocniejszy człowiek w ciężkichczasach potrzebuje wsparcia innych.

 Człowiek jest wspaniały i okropny zarazem. (...) Tak jak świat, w którym żyjemy.

 Człowiek jest najgłębiej uzależniony od swego odbicia w duszy drugiego człowieka, chociażby ta dusza była kretyniczna.

 Ludziom zawsze wydaje się, że ich cierpienie jest największym cierpieniem na świecie.

 Zastanawiałam się, jak długo jeszcze będę tak cierpieć. Może pewnego dnia, za kilkadziesiąt lat – jeśli ból miał zelżeć kiedyś na tyle, żebym mogła lepiej go znosić – uda mi się ze spokojem wspominać te kilka krótkich miesięcy składających się na najszczęśliwszy okres w moim życiu. Wspominać, wdzięczna za to, że poświęcono mi choć trochę czasu. Że dano mi więcej, niż prosiłam, i więcej, niż na to zasługiwałam. Cóż, może pewnego dnia miało być mi dane tak to oceniać.

 Od człowieka żąda się tylko, by przynosił pożytek ludziom: jeśli po trafi wielu, a jeśli nie - to choćby nielicznym, a jeśli nie - to choć by najbliższym, a jeśli nie - to choćby samemu sobie.

 Nie można człowieka pozbawić cząstki wolności, nie pozbawiając go wolności całkowicie.