Cały świat usuwa się z drogi człowiekowi, który wie dokąd ...

 Nie bogactwa czynią człowieka szczęśliwym, ale dobre ich użycie.

 Czasem zdarza się, że człowiek
Najcnotliwszy – szewcem trąci,
Podczas kiedy duch służalczy
Ambrą pachnie i lawendą.
Są dziewicze czyste dusze,
A czuć od nich szare mydło,
Gdy występek się częstokroć
Różanemi wody myje.

 Czerp z innych, ale nie
kopiuj ich. Bądź sobą.

 Pozostać człowiekiem też nie jest łatwo.

  W człowieku jest taka tajemnicza strefa ziemi niczyjej, na której istnieje ludzka wolność wyboru, która nie poddaje się ani determinizmowi biologicznemu, ani determinizmowi kulturowemu. Determinizm kiepsko pasuje do opisywania ludzkiego świata.Tu leży moim zdaniem istota człowieczeństwa. Mogę słuchać obowiązującego w przyrodzie dyktatu zasady darwinowskiej, ale nie muszę. Bo w mojej ludzkiej mocy jest zadrwić sobie z tego dyktatu i obrać drogę terrorysty, świętego albo wolontariusza.

 Naga prawda nie pasuje już do naszego świata, odkąd ojciec Adam sprawił sobie pierwsze ubranie.

 Człowiek nie jest ani dobry, ani zły.

 Z człowiekiem jest jak z polem: czasami biegnie przez nie żyła złota, ale właściciel nic o tym nie wie.

 Ludzie nigdy nie są tak dobrzy ani tak źli jak ich opinie. Między dobrymi wszystko dobrze się układa.

 Adoracja jest drogą człowieka do siebie samego.