Błądzenie jest rzeczą ludzką, ale ...
Błądzenie jest rzeczą ludzką, ale dobrowolne trwanie w błędzie jest rzeczą diabelską.
Jestem, ponieważ myślę. Myślę, więc jestem istotą. To jestem ja, co myśli i pragnie, jestem ja, co bytuje. Myśl jest zaczątkiem mych snów, jest początkiem mojego bytu.
Nasze smutki są radościami naszych wrogów.
Trzeba strasznie dużo przeżyć, żeby dało się powiedzieć: to nic.
Największym cierpieniem człowieka jest cierpienie, które nie ma sensu. To nie cierpienie jako takie, lecz brak sensu jest tym, co niszczy człowieka.
Błąd leży w pośpiechu.
Nie oznacza to, że nie istnieją 'rzeczy takie, jakie są', ale tylko to, że pełne zrozumienie ich natury jest niemożliwe bez zrozumienia, jakie znaczenie mają one dla nas.
Ta sama rzecz nie może jednocześnie istnieć i nie istnieć, tak samo jak to samo nie może należeć i nie należeć w tym samym sensie
Ludzie są jak rzeki - woda obecnego człowieka płynie stałe, ale nie jest to już ta sama woda. Tak samo człowiek opiera się zawsze na sobie, a jednak jest ciągle innym.
Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycia tym, czym jest. Inne stworzenia potrafią zadowolić się tym, że są tym, czym są. Jakiś dąb, na przykład, nie wyobraża sobie, że mógłby stać się aniołem, po prostu jest dębem. Tylko człowiek odmawia akceptacji siebie.
Postępuj zawsze tak, jakby to,co czynisz, miało być twoim ostatnim uczynkiem.