❝Rozeznanie prawdy i fałszu❞

 Człowiek z natury dąży do poznania. Dowodem na to jest nasze zamiłowanie do zmysłów; albowiem niezależnie od ich użyteczności czerpiemy z nich przyjemność dla siebie, i mówię tu zdecydowanie o widzeniu, słuchaniu i noszeniu. Przede wszystkim i najwięcej nas satysfakcjonuje to, że przez nie poznajemy i rozumiemy jakiś rodzaj prawdy.

 Najpiękniejszym Prezentem Który Możemy Dostać Jest Człowiek , Który Jest. Który Daje Swoją Obecność. Który Odbiera Telefon. Który Dotrzymuje Słowa. Wszystko Zaczyna Się Od Obecności I Się Do Niej Sprowadza.

 “ I znowu był czerwiec – łagodne, długie, wolno gasnące wieczory, wieczory które tak wiele obiecują, że cokolwiek się z nimi zrobi, ma się zawsze wrażenie porażki, zmarnowanego czasu. Nie wiadomo, jak najlepiej je przeżyć. Iść przed siebie, albo może zostać w domu i siedzieć przy szeroko otwartym oknie, tak żeby ciepłe powietrze, nasycone dźwiękami lata, weszło do pokoju i zmieszało się z książkami, z ideami, z metaforami, z naszym oddechem. Ale nie, to także nie jest sposób, to nie jest możliwe. Można ich – tych niekończących się wieczorów – tylko żałować, kiedy już przeminą, kiedy dzień będzie coraz krótszy. Są nieuchwytne. ”

 Czym jest człowiek w naturze? Niczym w stosunku do nieskończoności, wszystkim w stosunku do niczego, pewną środkową wartością między niczym a wszystkim. Niewystarczalnie zrozumiane, to jest coś, bo nie można powiedzieć, że nie jest niczym. Porządnie zrozumiane, to jest nicość, bo wszystko jest tylko marzeniem i mgłą.

 Granica między naszymi pragnieniami a lękami ma szerokość rzęsy.

 Wszystko co pragniemy, znajduje się po drugiej stronie strachu. Wszystkie nasze poszukiwania skierowane są ku pełni życia, ale najpierw musimy pokonać nasze lęki i obawy.

 Żyć swoim życiem nie jest egoizmem. Egoizm zawiera się w żądaniu, by ktoś żył zgodnie z Twoimi upodobaniami, żył dla Twojej próżności, dla Twojego zysku i Twojej przyjemności.

 Sztuka życia polega na tym, aby żyć w zgodzie z naturą, a przede wszystkim z własną naturą. Nie można na siłę przekształcać własnej jaźni, ale można, a nawet trzeba, usprawniać ją, oczyścić, doskonalić. Sztuka życia polega również na umiejętności wyboru celów: żadne bogactwa, honor, władza nie mogą zastąpić wartości, jaką jest rozwinięcie własnych wewnętrznych możliwości.

 Sztuka życia - to cieszyć się małym szczęściem.

 Nie ma słów, które mogłyby odpowiednio opisać istnienie. Głęboko w teorii przelotnie widzimy naturę rzeczywistości, ale przychodzi moment, gdy musimy zostawić teorię w tyle i tchnąć życie w nasze zrozumienie poprzez bezpośrednie doświadczenie.