❝Rozeznanie prawdy i fałszu❞

 Filozofia, jeśli jest prawdziwa, musi nosić charakter synoptyczny, musi objąć wszystko co istnieje i wszystko musi objąć jednocześnie, bowiem wszystko jest ze sobą ściśle powiązane, a zupełne, bezwarunkowe poznanie jednej rzeczy jest tylko wtedy możliwe, jeśli wiemy wszystko.

 Dwa są źródła poznania; wcześniejsze - to poznanie wyrazów,późniejsze - to poznanie rzeczy.

 Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycia tym, czym jest. Inne stworzenia są tym, czym są; tygrys nie narzeka na swą tygrysość. Lecz człowiek jest nieszczęśliwy, że jest człowiekiem. Nie zadowalają go granice ludzkości. Jest jedynym stworzeniem, które w sposób uparte i ciągłe chce przekroczyć granice swojego stworzenia.

 Początek jest główną częścią każdej rzeczy.

 Teraz gdy Cię widzę chcę mi się płakać,bo kiedyś Twój uśmiech witał tylko mnie.

 Świat jest tym, co z niego zrobisz. Jeżeli myślisz, że życie jest pełne cierpienia, to takim ono będzie. Jeżeli myślisz, że świat jest pełen piękna, głębi i możliwości, to to jest świat, który zobaczysz.

 Nie ma nic szlachetniejszego niż zrozumienie rzeczywistości i nic godniejszego pożądania niż prawda. Nad prawdą nie ma nic wyższego, bo wszystko, co jest, jest prawdą. Nad prawdą próżno szukać czegokolwiek, bo ona jest końcem wszelkiego dążenia.

 Jeżeli żywi umarli to umarli sie żywią?

 Oto przysłowie filozoficzne „niech niczego nie będzie zbyt wiele” winniśmy stosować nie tylko do obyczajów, ale i do słów; cokolwiek bowiem przekracza miarę, jest skażone.

 Człowiek rodzi się jako nic, staje się czymś i umiera znowu jako nic. Co ma zatem sens walcząc przez całe życie, by osiągnąć fałszywe znaczenia?