Wielość książek rozprasza ducha.
Wielość książek rozprasza ducha.
Żyjemy tylko po to, aby poznawać i poznając się rozwijać: życie jest więc jedynym prawdziwym dobrodziejstwem, śmierć natomiast największym nieszczęściem: to ona jest najgorszą z kar, które przewiduje dla zbrodniarzy prawo śmiertelne.
Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycia tym, czym jest. Inne stworzenia potrafią zadowolić się tym, że są tym, czym są. Jakiś dąb, na przykład, nie wyobraża sobie, że mógłby stać się aniołem, po prostu jest dębem. Tylko człowiek odmawia akceptacji siebie.
Zasadnicza oznaka istnienia polega na tym, że teraz jest, jest teraz. Gdyby rzeczywistość mogła odwlec swoje istnienie na potem, nie istniałaby wcale.
Prawdziwym człowiekiem nie jest ten, który znalazł odpowiedź na wszystkie pytania, lecz ten, który zadał sobie wszystkie pytania, na które odpowiedzi nie ma. Bez tej gotowości do pytania człowiek staje się przedmiotem, żywym trupem, marionetką.
Szanujmy prawo każdego człowieka do bycia tym, kim jest. Wolność nie polega na robieniu tego, co chce każdy, lecz na byciu tym, kim się jest. Brak wolności to brak możliwości bycia sobą.
Czy to, co widzimy, jest rzeczywistością, czy widzimy tylko to, co chcemy widzieć? Czy istnieje obiektywna rzeczywistość, czy też istnieje tylko nasza subiektywna interpretacja rzeczywistości?
Początek jest główną częścią każdej rzeczy.
Żeby "człowiek stawał się coraz bardziej człowiekiem, żeby bardziej "był", a nie tylko więcej "miał" - ażeby poprzez wszystko, co "ma", co "posiada", umiał bardziej i pełniej być człowiekiem - to znaczy, żeby również umiał bardziej "być" nie tylko "z drugimi", ale także i "dla drugich".
— Jan Paweł II
Nie istnieje nic, co mogłoby być doświadczone jako rzeczywistość obiektywna, z wyjątkiem naszego własnego procesu postrzegania. Każda rzeczywistość jest rzeczywistością subiektywną. Gdy zrozumiesz to, zrozumiesz, że we Wszechświecie nie ma obiektywnej rzeczywistości.
Duch i uczucie formują się w czasie rozmowy.