U początku filozofii stoi - ...
U początku filozofii stoi - zdziwienie.
Każdy z nas nosi w sobie jakieś okaleczenie i jakąś ranę. Jest to rana naszej własnej samotności, od której usiłujemy uciec za pomocą wzmożonej działalności, telewizji i tysiąca innych rzeczy.
(...) my wszyscy jesteśmy jak te płatki śniegu - każdy z nas jest jedyny, inny, oryginalny, niepowtarzalny i tylko jedno jest w nas takie samo - każdy płatek wirujący na wietrze trwa tylko przez chwilę, gaśnie nagle i nieuchronnie (...)
Postępuj tak, żebyś był w zgodzie z własnym sumieniem.
Nigdy nie wątpi ten tylko, kto nic nie wie.
Zdolność doznawania przyjemności jest dowodem siły.
Istnieją nie tylko byty materialne, ale i byty niematerialne - tzn. byty, które są trwale poza zasięgiem naszych zmysłów: prawda, dobro, piękno, idea, cel, sens, istota, wartość, dusza, Bóg.
Wielka jest siła przyzwyczajenia.
Cóż to znaczy, że my żyjemy? Co to jest życie? Czy ci, którzy myślą, że żyją, na pewno żyją? Czy nie jest tak, że ci, którzy myślą, że żyją, tylko myślą, że żyją? A co to jest myśleć? Myśleć, to żyć, czy żyć, to myśleć?
Komu za bardzo zależy na rozumieniu tego, co inni o nim mówią, ten jest zawsze niepewny swoistego sposobu bycia, staje się jak przekupny aktor, który wszędzie nosi maskę i ukrywa swoje prawdziwe oblicze. On sam nie wie, czym jest, a zna siebie jedynie z lakonicznych ocen innych.
Kiedy widzisz dobrego człowieka, staraj się go naśladować. Kiedy widzisz złego człowieka, zastanów się nad samym sobą.