Bóg nie żyje.

 Człowiek jest tym, co powinien być, czyli nie tyle istotą ludzką z daną naturą, co twórcą samego siebie, istotą zobowiązaną do doskonalenia siebie przez ponoszenie odpowiedzialności za swoje czyny.

 Wszystkie czyny dobre pragną światła.

 Jest cechą głupoty dostrzegać błędy innych, a zapominać o swoich.

 Nie jesteśmy istotami ludzkimi na duchowej podróży. Jesteśmy istotami duchowymi na ludzkiej podróży.

 Największe zło to tolerować krzywdę. Każdy prowadzi jakąś kalkulację, którą nazywamy nadzieją.

 Nie tylko natura, kosmos, człowiek, ale i wszystko, co składa się na tę całokształtność, w tym najmniejsze jej fragmenty, mają swoje pierwotne, niezmiennicze istnienie. Bez tego pierwotnego istnienia nic by nie mogło zaistnieć, nic by nie mogło działać, nic by nie mogło się objawić.

 Wielka jest obojętność nieba.

 Zło jestci to żadna natura,a nazwa ta nie oznacza niczego innegojak tylko brak dobra.

 Większość ludzi, jak nie wszyscy, co prawda nie poświęcają dużo czasu myśleniu o problemach dotyczących podstawowych prawd na temat swego „ja” i świata

 Nie trzeba biegać przez życie po to, by zobaczyć więcej krajobrazów, jakby były tylko obrazami. Wytrzymaj jedno miejsce jak drzewo, rosnące tam, gdzie ziarno lądowało, nie tam gdzie chciało być.