Co jest rozumne, jest rzeczywiste; ...
Co jest rozumne, jest rzeczywiste; a co jest rzeczywiste, jest rozumne.
Kto kocha, ten zrzeka się siebie, staje na straży dobra ukochanego, cierpi wszelkie krzywdy, nic nie żąda, ale wszystko, co mu się daje, z wdzięcznością przyjmuje.
Prawdziwe szczęście to harmonia z samym sobą, to stanie na uboczu życia i widzenie, dokąd idzie. To bycie wolnym od niepotrzebnych zmartwień, wyrzutów sumienia, ambicji, zazdrości, nienawiści.
Być człowiekiem znaczy mieć utopie.
Trzeba dopuścić w sobie nieco szaleństwa,
kto nie chce popaść w tyleż więcej głupoty.
Tak powiadają i przepisy mistrzów,
i jeszcze więcej, ich przykłady.
Granice i skuteczność mądrości, zdrowia, hartu ducha, wytrwałości, cierpliwości, odwagi i innych takich sił człowieka zależą nie od niewiadomych ważników losu, lecz od nas samych, od tego, na ile poznajemy swoje możliwości, warunki rozwoju, sposoby wykorzystania i kreowania siebie, warunki własnej pomyślności i spełnienia. Przez człowieka, dla człowieka, a także przeciwko niemu, a nawet, niestety, bez niego, może działać tylko on sam.
Nic do końca nie zniknie, to jest zasada uniwersalna; 'smierć' to słowo bez sensu, tylko subiektywizm człowieka stwarza pojęcie 'nikczemności’.
Jestem tak uzależniony, że musze się tym zaciągać codziennie - powietrze.
Ile mądrości jest we wszystkim, co dzieje się pod niebem!
Nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki, bo to, co do niej wejdzie, nie będzie już tym samym, a rzeka już nie będzie taka sama.
Są rzeczy, które trzeba zobaczyć,by wiedzieć, że ich nie warto oglądać.