Sola ratio perfecta beatum facittylko ...

 Człowiek z natury dąży do poznania. Dowodem na to jest nasze zamiłowanie do zmysłów; albowiem niezależnie od ich użyteczności czerpiemy z nich przyjemność dla siebie, i mówię tu zdecydowanie o widzeniu, słuchaniu i noszeniu. Przede wszystkim i najwięcej nas satysfakcjonuje to, że przez nie poznajemy i rozumiemy jakiś rodzaj prawdy.

 Czas, pożerca rzeczy.

 Jak łatwo umiera prawda, jak żywotne jest kłamstwo.

 Życie od śmierci może dzielić naprawdę cienka linia.

 Aforyzm jest ostatnim ogniwem długiego łańcucha myśli.

 Człowiek jest marzycielem rzeczywistości, ale jest też dzieckiem tej rzeczywistości, które nie może z niej uciec. Marzenia są jak drzwi, które wydają się zapraszać do innego świata, świata, który jednak nie istnieje, ponieważ jest jedynie odzwierciedleniem naszych lęków, nadziei i pragnień.

 Kiedy filozof odpowiada, przestajemy rozumieć, o co pytaliśmy.

 Rzeczywistość nie jest tym, co widzimy, ale tym, co rozumiemy. I co więcej, nie jest to, co rozumiemy, lecz to, co w naszej duszy czujemy.

 Trzeba strasznie dużo przeżyć, żeby dało się powiedzieć: to nic.

 Czymże jest myślenie? Wydaje się, że jest to najprostsze z zadań ludzkiego umysłu i z natury jego charakterystyczna funkcja. Ale pomimo to, niewielka część ludzi rozważa tego rodzaju działanie umysłu jako coś wartościowego dla rozważań filozoficznych.