Cokolwiek robisz, pamiętaj o śmierci.

 Cóż za zdumiewające jest to, że człowiek może pogodzić się z nędzą swojego życia; przeżywa ból, cierpi, umiera i mimo to każdego ranka rzuca wyniosłym spojrzeniem na niebo bez cienia strachy czy gniewu.

 Nigdy nie należy zapominać, że człowiek, który się rozwija, jest już doskonały. O doskonałości mówi się zawsze, jako o stanie, który ma jeszcze nadejść, nigdy natomiast nie mówi się o niej jako o stanie, który już jest, toteż większość ludzi nigdy nie zdoła dojść do doskonałości.

 "Bo gdy serce się łamie to dusza też znika,
a bez duszy człowiek jak różdżka bez magika.
Nie ma kto żyć a szkoda umierać,
bo brak tej duszy która Twoją wspiera."

 Staraj się odrywać twe serce od upodobania w rzeczach widzialnych, a zwracać je ku niewidzialnym.

 Człowiek jest tylko drobną frakcją tego co może nim być. Jest tylko w niewielkim stopniu zrealizowanym. Jest pękającym, nie znoszącym bólu namiotem, za dużym dla tego, co go zamieszkuje.

 Nie ma nic słodszego nad światło prawdy.

 Być radosnym, dobrze czynić i wróblom pozwolić ćwierkać – to najlepsza filozofia.

 Trzymaj się sensu rzeczy, a słowa się znajdą.

 Bo strach to nic innego jak zdradziecka odmowa pomocy ze strony rozumowania.

 Czy takie nie jest życie? Nie bój się, będzie dobrze. Wszystko będzie dobrze, musisz przestać się tylko bać. Życie nie jest nie do pokonania, powiem ze spokojem że jest dla nas. Nie bój się czegoś co jest stworzone dla Ciebie, zacznij żyć tak jak pragniesz.