Paradoks to przywilej filozofów.

 Trzeba dopuścić w sobie nieco szaleństwa,
kto nie chce popaść w tyleż więcej głupoty.
Tak powiadają i przepisy mistrzów,
i jeszcze więcej, ich przykłady.

 Znajdujesz to, czego szukasz,umyka ci to, co zaniedbujesz.

 Kiedy zastanawiamy się nad swoim życiem, to właściwie sam fakt, że żyjemy, powinien nas najbardziej zadziwić.

 W tę drogę ku przyszłości i ku nieznanemu, ku lepszemu bądź gorszemu, zawsze stoi otworem każda chwila, ale zawsze zamykamy ją za sobą, żebyśmy mogli żyć w przeszłości, we względności, w niepewności.

 Auta nie kierują same, ludzie nie żyją sami. Nie ma nic takiego jak los, wszystko zależy od nas. Jeżeli upadniesz - to ty upadłeś, jeżeli zwyciężysz - to ty zwyciężyłeś, jeżeli będziesz szczęśliwy - to ty będziesz szczęśliwy.

 Nieszczęśliwy, kto nigdy nie był nieszczęśliwy.

 Jeżeli nawet życie ludzkie jest bezcenne, postępujemy zawsze tak, jakby istniało coś, co jest więcej warte niż życie ludzkie... Ale co?

 Najważniejsze pytania, jakie możemy zadać, to: Dlaczego jest cokolwiek raczej niż nic? Dlaczego istnieje wszechświat, zamiast pustki? Dlaczego jestem tutaj, a nie gdzie indziej? Dlaczego w ogóle jestem?

 Nasz niemal natychmiastowy zapomnienie o teraźniejszości żyje w każdym niewidzialnym punkcie czasu, którego jesteśmy świadomi, długość 'punktu' jest taką, jaką ją sami definiujemy.

 Życie nie jest problemem do rozwiązania, tylko rzeczywistością do doświadczenia. Używać swojego serca do czucia, umysłu do myślenia, duszy do wiary, a ciała do działania. To jest istota życia.