“ I znowu był czerwiec – łagodne, długie, wolno gasnące ...

 Nigdy nie zrozumiemy, na czym polega życie, jeżeli będziemy usiłować zrozumieć je teoretycznie. Musimy je zrozumieć praktycznie.

 Człowiek z natury dąży do poznania. Dowodem na to jest nasze zamiłowanie do zmysłów; albowiem niezależnie od ich użyteczności czerpiemy z nich przyjemność dla siebie, i mówię tu zdecydowanie o widzeniu, słuchaniu i noszeniu. Przede wszystkim i najwięcej nas satysfakcjonuje to, że przez nie poznajemy i rozumiemy jakiś rodzaj prawdy.

 Także złe książki są książkami i dlatego są święte.

 Bóg nie żyje.

 Człowiek, który nie zna niczego poza swoją specjalizacją, traci zdolność myślenia; staje się maszyną, która wykonywała zadanych jej czynności. Nie jest wtedy zdolny do mądrości, bo mądrość domaga się ogólnego zrozumienia świata, a to zrozumienie jest rzeczą, której specjalista nie ma pojęcia.

 Co nie jest moralnie dobre, nie jest pożyteczne.

 Życie człowieka jest jak pudełko zapałek. Brać je zbyt poważnie byłoby głupotą, ale znowu zlekceważyć niebezpiecznie

 Bóg stworzył czas, ale człowiek stworzył pośpiech. Wszyscy narzekamy, że nie starcza nam czasu, a nie zauważamy, że to my go nieustannie marnujemy. Niestety, czasu nie da się cofnąć, nie da się zamienić w pieniądze, ale można go zmarnować na bezsensowne czynności.

 Czasem nie mam pojęcia o tym, że mam o czymś pojęcie a coś co chce pojąć jest nie do pojęcia.

 Jak posiada się prawo do myślenia, tak również prawo do zdziwienia i pytania się.