(...) ten, który rabował, zostanie zrabowany w odwecie.

 Rzeczywistość to iluzja, choć bardzo uporczywa.

 Cóż za zdumiewające jest to, że człowiek może pogodzić się z nędzą swojego życia; przeżywa ból, cierpi, umiera i mimo to każdego ranka rzuca wyniosłym spojrzeniem na niebo bez cienia strachy czy gniewu.

 Gdyby nie było śmierci, życie nie wydawałoby nam się takie piękne.

 Kiedyś odejdę, tak nagle bez słowa.
Zniknę bez wieści, umilknie ma mowa.
Dobrze wiedziałaś,
kiedy to nadejdzie,
że upadnę cicho, nim słońce wzejdzie.
Nie miej więc żalu, żyj jak żyć chciałaś,
gdy na swojej drodze, mnie jeszcze nie znałaś.
Bo gdy odejdę, to nigdy nie wrócę,
a tragizm tej bajki, Jemu zanucę...

 Bo zaprawdę powiadam wam: jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: "Przesuń się stąd tam" i przesunie się. I nic niemożliwego nie będzie dla was.

 Jeszcze będzie pięknie, mimo wszystko. Tylko załóż wygodne buty, bo masz do przejścia całe życie.

 Żyjemy tylko po to, aby odkrywać piękno. Reszta to albo tajemnica, albo frustracja, albo wyniszczenie w poszukiwaniu prawdy. Moja cała rola - moja misja - to przeniesienie harmonii, której Boże tajemnice są pełne.

 Wszystko powinno się robić tak prosto,jak tylko to jest możliwe - ale nie prościej.

 "So tell me when my sigh is over
You’re the reason why I’m close
Tell me when you hear me falling
There's a possibility it wouldn’t show "

 Sztuka życia polega na tym, aby przekształcać problemy w wyzwania oraz neutralizować cierpienie poprzez zmienianie naszego stosunku do niego.