Kogo bóg chce zgubić, temu wpierw rozum odbiera.

 Świat jest moim wyobrażeniem - oto pierwsza prawda, która rzuca się w oczy każdemu, kto prowadzi filozoficzne rozważania o naturze rzeczy, bez różnicy, czy robi on to po raz pierwszy, czy też powraca do tych samych problemów tysiąckrotnie.

 Ale jeśli chcesz, możesz odejść,
a ja i tak cię nie zapomnę,
pamiętam wszystkich, którzy odeszli.

 Największe zło to tolerować krzywdę. Każdy prowadzi jakąś kalkulację, którą nazywamy nadzieją.

 Byt jest, niebytu nie ma.

 Jeśli potrafisz stawić czoła najgorszemu, które może się zdarzyć, potrafisz przejść przez cokolwiek innego. To symbol pokoju w sobie samej istocie codziennego cierpienia.

 Bycie i rzeczywistość to nie to samo. Różnica ta sprawia, że prawda nie jest ani zrozumiała, ani poznawalna. Wszelka nauka jest zawsze jedynie pewnym przybliżeniem. Czym więcej się dowiadujemy, tym więcej jest tego, czego nie wiemy.

 O własnych stój siłach - nie zaś podtrzymywany.

 Kiedy filozof odpowiada, przestajemy rozumieć, o co pytaliśmy.

 Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycia tym, czym jest. Inne stworzenia potrafią zadowolić się tym, że są tym, czym są. Jakiś dąb, na przykład, nie wyobraża sobie, że mógłby stać się aniołem, po prostu jest dębem. Tylko człowiek odmawia akceptacji siebie.

 Śmiech jest afektem, którego źródłemjest nagła przemiana napiętego oczekiwania w nicość.