"Oj Istoto, zbłądziłeś. Jak się dostałeś tu, do tego zamku? ...

 Cierpienie, choć jest objawem niewydolności i porażki życia, jest jednocześnie warunkiem jego najwyższego rozwoju. Dopiero ono uwalnia całą głębokość i siłę duszy. Dlatego życie bez cierpienia jest tylko powierzchowne, płaskie, niewyraźne.

 Nic nie boli tak, jak to kiedy zawodzi nas ktoś kogo kochamy z całego serca!

 Jestem, ponieważ myślę. Myślę, więc jestem istotą. To jestem ja, co myśli i pragnie, jestem ja, co bytuje. Myśl jest zaczątkiem mych snów, jest początkiem mojego bytu.

 Jaki kraj, taki sen.

 Człowiek jest tym, co jest tylko wtedy, gdy się staje czymś innym; jest jednostką, ale taką, która istnieje tylko dzięki społeczeństwu.

 Oddajmy siebie w całościnie jako równowartośćale po prostu dlategoże nie mamy nic więcej.

 Pierwszym nauczycielem filozofii jakiego miała ludzkość, był wąż w raju.

 Życie od śmierci może dzielić naprawdę cienka linia.

 Komu za bardzo zależy na rozumieniu tego, co inni o nim mówią, ten jest zawsze niepewny swoistego sposobu bycia, staje się jak przekupny aktor, który wszędzie nosi maskę i ukrywa swoje prawdziwe oblicze. On sam nie wie, czym jest, a zna siebie jedynie z lakonicznych ocen innych.

 Chciałem zmienić świat. Doszedłem jednak do wniosku, że mogę jedynie zmieniać samego siebie.