Cokolwiek nas spotka, jest nam potrzebne do pełnego rozwoju. Nie podąża za tobą nic, co by było zbędne, nic, co by cię nie dotyczyło. Wszystko, co się zdarza, ma swoje znaczenie.
"Oj Istoto, zbłądziłaś.
Jak się dostałaś tu, do tego zamku?
Czy jeden z Moich Białych Kruków Cię tu przyprowadził?
A może...
Sprowadza Cię tu do Doktorka Dżumy, jakaś sprawa?"
Duch i uczucie formują się w czasie rozmowy.
Oto paradoks: poznanie siebie to konieczność człowieka, ale poznanie samego siebie jest niemożliwe. Nie dlatego, że jesteśmy zbyt skomplikowani, ale dlatego, że jesteśmy zbyt prostymi istotami.
Byt jest, niebytu nie ma.
Gdy dwaj robią to samo, to nie jest to samo.
Ciężko żyć bez Ciebie,
ciężko mieszkać w niebie.
Spoglądać z daleka,
na swego człowieka.
Panie, daj mi cierpliwość,abym umiał znieść to czego zmienić nie mogę;daj mi odwagę,abym umiał konsekwentnie i wytrwale dążyć do zmiany tego,co zmienić mogę, i daj mi mądrość,abym umiał odróżnić jedno od drugiego.
Jeżeli nawet życie ludzkie jest bezcenne, postępujemy zawsze tak, jakby istniało coś, co jest więcej warte niż życie ludzkie... Ale co?
Nie jesteśmy w stanie obejść się bez idei rzeczy, które oznacza, że zawsze ograniczamy rzeczywistość do tego, co dla nas wygodne, lub co najwyżej do tego, co jesteśmy w stanie zrozumieć.
