Śmierć sama w sobie nie jest straszna, lecz tylko mniemanie, że jest straszna jest straszne
Przeto odrębność człowieka polega na pojmowaniu i osądzaniu idei ogólnych i wyciąganiu rzeczy nieznanych
z nauk i sztuk. To wszystko jest w mocy jednej duszy.
Całe życie filozofa nie jest niczym innym jak medytacją nad śmiercią.
Podążaj za tym, co w tobie autentyczne, albowiem wyświechtana prawda jest gorsza od błędu, który pochodzi od ciebie. Przestań być tam, gdzie twoja prawda nie jest prawdziwa. W ten sposób zniknie twoje nieszczęście.
Człowiek jest tym, czym decyduje się być. Człowiek jest swoim własnym twórcą. Jeżeli jest liściem, który drży na najmniejszy podmuch wiatru, to dlatego, że zdecydował, że chce drżeć.
Człowiek z natury dąży do poznania. Dowodem na to jest nasze zamiłowanie do zmysłów; albowiem niezależnie od ich użyteczności czerpiemy z nich przyjemność dla siebie, i mówię tu zdecydowanie o widzeniu, słuchaniu i noszeniu. Przede wszystkim i najwięcej nas satysfakcjonuje to, że przez nie poznajemy i rozumiemy jakiś rodzaj prawdy.
Nikt nie rodzi się niewolnikiem, niewolnictwo to efekt naszych decyzji i wyborów. Każdy ma prawo i możliwość do życia w wolności, ale to wymaga od nas akceptacji odpowiedzialności i konsekwencji naszych działań.
My i nasze czyny jesteśmy dłużnikami śmierci.
Istnieje tylko jeden naprawdę poważny problem filozoficzny, a mianowicie samobójstwo. Decydować, czy życie jest, czy nie jest warte tego, by je przeżyć, to odpowiadać na fundamentalne pytanie filozofii.
Nigdy nie należy zapominać, że człowiek, który się rozwija, jest już doskonały. O doskonałości mówi się zawsze, jako o stanie, który ma jeszcze nadejść, nigdy natomiast nie mówi się o niej jako o stanie, który już jest, toteż większość ludzi nigdy nie zdoła dojść do doskonałości.
