Najważniejsze pytania, jakie możemy zadać, to: Dlaczego jest cokolwiek raczej niż nic? Dlaczego istnieje wszechświat, zamiast pustki? Dlaczego jestem tutaj, a nie gdzie indziej? Dlaczego w ogóle jestem?
Nie jestem wystarczająco młody, aby wiedzieć wszystko. Wiele osób mówi, że z wiekiem robią się mądrzejsze. Często jednak z wiekiem ludzie stają się jedynie pewniejsi swoich uprzedzeń. Czym stajemy się starsi, tym mniej pytamy. Dlatego rozwijajmy naszą kreatywność, badajmy, pytajmy. Tylko zadając pytania możemy dowiedzieć się czegoś nowego.
Nie poznamy prawdy, nie znając przyczyny.
Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycie tym, czym jest. Inne stworzenia są tym, czym są; tygrys jest tygrysem.
Nie trzeba biegać przez życie po to, by zobaczyć więcej krajobrazów, jakby były tylko obrazami. Wytrzymaj jedno miejsce jak drzewo, rosnące tam, gdzie ziarno lądowało, nie tam gdzie chciało być.
Oddajmy siebie w całościnie jako równowartośćale po prostu dlategoże nie mamy nic więcej.
Nie widzimy rzeczy takimi, jakie są. Widzimy je takimi, jakimi my jesteśmy.
Człowiek, który nie zna niczego poza swoją specjalizacją, traci zdolność myślenia; staje się maszyną, która wykonywała zadanych jej czynności. Nie jest wtedy zdolny do mądrości, bo mądrość domaga się ogólnego zrozumienia świata, a to zrozumienie jest rzeczą, której specjalista nie ma pojęcia.
Nie znamy nawet najprostszych rzeczy, na przykład, czy uniwersum jest nieskończone, czy nie, czy dusza jest odmienna od ciała, czy nie.
Wiedza, którą posiadam, nie jest prawdą; prawdą jest tylko to, czego jestem pewien. A tego istnieje mało. Mam dużo wątpliwości. Moja natura skłania mnie do wątpienia.
