Jedzenie, picie, sen, miłość cielesna - wszystko z umiarem.
Czy to, co widzimy, jest rzeczywistością, czy widzimy tylko to, co chcemy widzieć? Czy istnieje obiektywna rzeczywistość, czy też istnieje tylko nasza subiektywna interpretacja rzeczywistości?
Nie ma czegoś takiego jak przypadek.
Cóż to bowiem jest przypadek?
To tylko usprawiedliwienie tego,
czego nie jesteśmy w stanie zrozumieć.
Logika zła jest ścisła, jak Otchłań; diabeł jest największym logikiem - a może nawet, kto to wie? - logiką samą.
Życie jest podróżą, która ma swój początek i koniec. Na naszej drodze spotykamy radości, smutki, sukcesy i porażki. Ale najważniejsze, to nie miejsce, gdzie się znajdujemy, ale kierunek, w którym się poruszamy.
Człowiek z natury dąży do poznania. Dowodem na to jest nasze zamiłowanie do zmysłów; albowiem niezależnie od ich użyteczności czerpiemy z nich przyjemność dla siebie, i mówię tu zdecydowanie o widzeniu, słuchaniu i noszeniu. Przede wszystkim i najwięcej nas satysfakcjonuje to, że przez nie poznajemy i rozumiemy jakiś rodzaj prawdy.
Bo strach to nic innego jak zdradziecka odmowa pomocy ze strony rozumowania.
Cały ruch na drogach jest dlatego tak marny, bo ludzie wczorajsi siadają do aut jutra i jeżdżą po drogach przedwczorajszych.
Nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki, bo to, co do niej wejdzie, nie będzie już tym samym, a rzeka już nie będzie taka sama.
Dopóki nie jesteśmy pewni - jesteśmy żyjący.
