Co to znaczy, że umieściliśmy miny przeciwpiechotne na niewłaściwym wzgórzu?

 Wy, ludzie, jesteście tak kruchymi
istotami. Niby wszystko jest w porządku,
ale w każdej chwili możecie bezpowrotnie odejść.

 Miłość? Jak można ją było znieść? Cierpieć z miłości? Gorzej. Cierpieć, bo nie ma miłości? Jeszcze gorzej. Cierpieć, bo jest, cierpieć, bo nie ma, cierpieć, że na co dzień nic o niej nie wiadomo.

 Usta zamykają się wtedy, gdy mają
do powiedzenia coś ważnego.

 Romantycy muszą wyginąć, to darmo; dzisiejszy świat nie dla nich.

 Na tym świecie cieni i świateł wszyscy, każdy z nas, musimy odnaleźć swoją własną drogę.

 Człowiek nie zna swojego szczęścia. Nigdy nie jest się tak nieszczęśliwym, jak się mniema.

 Rzeczywistość puka do drzwi,
wchodzi, rozsiada się i zabija złudzenia.

 Skromność jest dla świętych i nieudaczników. Ja nie jestem ani jednym, ani drugim.

 Kiedy patrzysz w otchłań, otchłań także patrzy na ciebie. Gdzieś w otchłań poprowadziła go ta sprawa. Niczym przynęta na haczyku, z której nie dało się już zsunąć.

 Tkwiąca w tym wszystkim ironia wydała mi się przytłaczająco smutna.