"Kiedy nie ma się czego bać, tchórz może być tak ...

 Nienawiść jest potężniejsza niż miłość. (...) Na nienawiść trzeba się zdobyć.

 Bo wiem, że by złączyć dwoje ludzi,
samo przeznaczenie nie wystarczy.
Trzeba czegoś więcej niż przeznaczenie.

 I tak się
właśnie kończy świat,
nie hukiem, a skomleniem.

 To właśnie nadzieja jest naszym
jedynym sprzymierzeńcem w
walce z plagami tego świata.

 Smutek to ściana między dwoma ogrodami.

 ... leży to w niezmordowanej naturze istot myślących. Najkrócej mówiąc, nie mogą być wszystkie zadowolone równocześnie.

 Przyszłość narodu nie tyle w rękach polityków, ile w rękach matek spoczywa.

 Wybaczamy, gdy kochać przestaje się dać, ale nie przestaje się chcieć. Wybaczamy, bo nie chcemy się dłużej zadręczać złością, bo chcemy wrócić do swego pierwotnego stanu niewinności. Wybaczenie ma wymiar duchowy. Wybaczyć to podjąć trud zrozumienia innej istoty i przystać na kompromis z rzeczywistością. Wybaczyć to przekonać się, że na świecie nie ma nic doskonałego.

 Mieć kogoś, kto by mnie rozumiał - oto moja jedyna potrzeba życiowa.

 Sądzę, iż miarą poezji, a może i religii, jest miłość człowieka do człowieka, którą one budzą.