Pan prokurator odstaje od swoich niczym wzwód w klubie złotego wieku.

 Twarz, którą pokazujesz ludziom, mówi im, jak mają cię traktować...

 Po śmiechu można poznać ludzi,
i jeśli przy pierwszym spotkaniu
śmiech kogoś zupełnie nieznajomego
spodoba się wam, śmiało twierdźcie,
że to człowiek dobry.

 Koniec jest już w początku, a jednak brnie się dalej.

 Dom tworzą ludzie, a nie ściany.

 Można uciekać i uciekać w nieskończoność,
ale prawda jest taka, że wszędzie tam, gdzie się zatrzymasz, dopadnie Cię Twoje życie.

 Ból po stracie jest tak silny, jak silna była więź.

 Zawsze uważałem, że nie można
naprawdę się zgubić, jeśli się zna własne
serce. Ale mogę się pogubić, nie znając twojego.

 Padało. Siąpiło, lało, chwilami zacinało, kapało, mżyło, kropiło i znów kapało, ale głównie padało.

 W ciszy słychać więcej,
w samotności więcej widać.