Obrażają mnie tylko kłamstwa, nigdy szczere rady.

 Kiedy człowiek jest przygnębiony, nie może się nawet zastanowić.

 Przejdzie. Wszystko przechodzi. Nie
ma gorszego snu jak życie i też przechodzi.

 Życie przypłynęło do nas puste. Musimy zadbać o to, żeby zagościło w nim szczęście.

 Skała nie ugnie się przed wiatrem i tak samo stabilny jest umysł człowieka. Taki człowiek jest jak filar, zawsze można na nim polegać.

 Nieodwzajemniona miłość
to najlepszy przyjaciel samotności.

 Trzeba szybko uwolnić się od przeszłości, żeby ta nie zdążyła nas zniszczyć.

 Wymykają mi się słowa, jakich umysł jeszcze nie zaakceptował.

 Współczucie to nie słabość. Tylko ci, którzy nie znają współczucia, twierdzą inaczej.

 Lepsza mikstura niż awantura.

 Gdzieś w środku, na dnie duszy, wyrosła we mnie myśl, że skoro już spostrzegłem, że nie jestem tym, za co siebie uważałem, to teraz powinienem poszukać prawdziwego „ja”. Przyznam, że w głębi siebie poczułem jakieś wytchnienie. To zrozumienie przyniosło mi ulgę.