Piętnaście minut po czwartej wszystko wydaje się możliwe. Absolutnie wszystko.

 Cóż to za dziwne uczucie, gdy się przestaje kochać! To jest jakby koniec świata. To prawda, że za oknem jest dzień, ale co z tego skoro jesteś ślepy.

 Życie jest tak piękne, że śmierć się
w nim zakochała zazdrosną, zaborczą
miłością, która zgarnia wszystko, co się da.

 Kochanie, ludzie to gorsza trucizna aniżeli alkohol i tytoń.

 Właśnie to się robi, gdy się kogoś kocha: walczy się o niego i goni się go, kiedy się wie, że nas potrzebuje. Pomaga mu się toczyć walkę z samym sobą i nigdy nie zostawia, nawet jeśli sam już spisał się na straty.

 W pewnych sytuacjach liczy się szczerość. Nie ma rozstań z godnością, niemal zawsze ktoś jest skrzywdzony, zraniony i kopnięty w dupę, czego skutki ciągną się za nim czasami do końca życia.

 Czasami coś musi się zmienić, ponieważ nie może już dłużej zostać takie samo.

 Prawo do zadawania pytań jest jak prawo do noszenia broni, ono też nie każdemu przysługuje.

 Nie będę nieszczęśliwa, nie życzę sobie być nieszczęśliwa!

 Miłość. Miłość nie jest więzieniem.

 Nie zawracaj sobie głowy, zawracaniem sobie głowy.