Nas. Magiczne połączenie, krótki, sugestywny zaimek przypieczętowujący umowę.

 Niebezpiecznie prosić powódź, by ugasiła pożar.

 Boję się, że jeżeli zacznę
płakać, to nie przestanę,
póki całkiem nie wyschnę i
nie pomarszczę się jak rodzynka.

 Nie można przestać kogoś kochać w jeden dzień. To nie takie proste.

 Życie nie oferuje wyjaśnień czy przeprosin. To my je wymyślamy.

 Pragnienia są silniejsze niż moja wola.

 Narzucenie swojego wyboru na innego, niezależnie od powodów czy okoliczności, jest akt poniżenia. Akt zniewolenia. A my ze wszystkich sił pragniemy być wolni.

 Była już taka zmęczona ludźmi
mówiącymi jej, co będzie dla niej dobre.

 Smakuje jak arbuz po
życiu w pragnieniu. Jest jak powietrze
po latach spędzonych pod wodą. Jest jak życie.

 Był jak haust rześkiego powietrza po gwałtownej burzy, która przeszła nade mną, pozostawiając w sercu bolesne rany.

 Za dużo tutaj dymu, żeby nie było ognia.