Umysł człowieka jest jego ostatnią twierdzą.

 Książką można czytelnikowi głowę,
owszem przemeblować o tyle, o ile
jakieś meble już w niej przed lekturą stały.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Zawsze trzeba działać. Źle czy dobrze, okaże się później. Żałuje się wyłącznie bezczynności, niezdecydowania, wahania. Czynów i decyzji, choć niekiedy przynoszą smutek i żal, nie żałuje się.

 Czasami szczęście składa się z drobiazgów, rzeczy maleńkich, niemal nieistotnych.

 Nie starzy. Nie młodzi. W wieku umieralnym.

 Wydrążanie zera nicość w sobie zawiera.

 Zaakceptuj to, ogarnij to, pokochaj. Ponieważ jesteś zajebiście niesamowita.

 - Z tobą tutaj nie byłoby piekła.
- Za to bez ciebie nie byłoby nieba.

 (…) życie to film z jednym tylko ujęciem, nie ma dubli.

 Miłość to najgorsze, co się może
człowiekowi przytrafić. Człowiek chodzi
jak idiota i przestaje troszczyć się o siebie samego.