Zazdrość jest uczuciem najbardziej pobudzającym wyobraźnię.

 Nie zmieściła bym się z jego ego w jednym pokoju.

 Rozmyślał o życiu, które przerywa - a może kończy? - śmierć.

 Ból powoli ustępował, lecz
pozostała tęsknota. Przed nią nie było ucieczki.

 Sztuka moja jest i pozostanie protestem przeciwko temu właśnie światu, który ukazuje. I nawet gdyby opór był zgoła bezsilny, gdyby świat zewnętrzny do tego stopnia nas przeniknął i zniekształcił, iż nikt z nas nie mógłby zaufać żadnej myśli, żadnemu uczuciu swojemu, to przecież wystarczy sama świadomość zniekształcenia, ona to, świadomość, pozwoli nam wziąć rozbrat ze
spaczonym kształtem naszym.

 Zaufaj intuicji. Prędzej czy później przestanie cię zwodzić.

 Nie poznałabyś logicznego wyciągania wniosków, nawet gdyby cię ugryzło w tyłek.

 Świat zaczyna się i kończy w tobie samej. Ot i wszystko.

 Zawsze jest tak, że z końcem czegoś rodzi się nowa nadzieja.

 To dziwne, że mózg potrafi widzieć rzeczy, których serce nie potrafi zaakceptować.

 Lepiej jest patrzeć w niebo, niż w nim żyć.