Aby się unieszczęśliwić, nie potrzebujemy nikogo poza nami.

 Szczęście jest czymś, co przychodzi
pod wieloma postaciami, któż więc
je może rozpoznać?

 Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie

 - I to Cię gnębi? Że twoim zdaniem za mało się znamy?
- Nie - odrzekła. - Gnębi mnie to, że nie mam pewności, czy kiedykolwiek się dobrze poznamy.

 Taka jest nasza natura -
powiedział Julian. - Niszczymy. To
cecha charakterystyczna ludzkiego rodzaju. Niezależnie od koloru krwi, zawsze upadamy.

 Czasami kawałki układanki pasują do siebie tylko przez pewien czas.

 Dawanie czasowi czasu zawsze było najlepszym sposobem, jak świat światem.

 To tak jak wtedy, gdy patrzysz na siebie w
lustrze i wypowiadasz na głos swoje imię. I w końcu
zaczyna ci się wydawać, że nic nie trzyma się kupy.

 Niech twe pragnienie zostanie ugaszone.

 W życiu jest się zawsze szczęśliwym i nieszczęśliwym z tego samego powodu?
- Zawsze. Stale. Każdy. Wszędzie.