(...) wiara jest potrzebna, bu otumaniać lud.

 Kłamać, czyż nie znaczy wyrzekać się własnej godności.

 Kiedy człowiek dorasta traci też
przyjaciół- jeśli ma szczęście to tylko
tych niewłaściwych, którzy może nie są tak
dobrzy, jak się o nich kiedyś myślało. Jeśli
masz szczęście, to uda się utrzymać tych,
którzy są prawdziwymi przyjaciółmi, tych,
którzy zawsze przy tobie trwali... Nawet
jeśli tobie się wydawało, że nie trwają.
Bo tacy przyjaciele są cenniejsi od
wszelkich diademów świata.

 Najczęściej nasi najlepsi przyjaciele są sprawcami naszego upadku.

 Jest taki dzień, bardzo cichy, szczególny, gdzie dochodzi się do pewnych granic. A potem trzeba już bez przerwy zachowywać równowagę, nie można się zapomnieć.

 Odwaga polega na tym
że nawet jeśli śmiertelnie się
boimy to i tak wsiadamy na konia.

 Obietnice składa się po to, aby ich dotrzymać.

 Środowisko każdej istoty jest kluczem do jej tożsamości.

 Złośliwość jest zawsze czyimś kosztem.

 Ironia życia leży w tym, że żyję się do przodu, a rozumie do tyłu.

 Nie możemy się bać, bo istnieją rzeczy, które
karmią się naszym strachem. Strach wszystko
pogarsza. Trzeba skupić się na tym, co
widzisz i przestać myśleć o sobie.