Kiedy ludzie cię kochają, ufają ci.

 Usta zamykają się wtedy, gdy mają
do powiedzenia coś ważnego.

 Może to nie jest pozór. Może
wszystko jest takie, jak wygląda. I to,
czym jesteśmy dla ludzi, jest ważniejsze, niż to, czym jesteśmy we własnych oczach.

 Jednak w życiu zwykle
tak się zdarza, że kto spodziewa się
nieoczekiwanego, ten dobrze na tym wychodzi.

 Może moja miłość nie jest z tego świata.
Gdy sobie uprzytomnię, jak straszny, jak
trywialny, cyniczny, groźny jest ten świat,
zastanawiam się, czy można, czy warto
jeszcze na nim kochać. Chciałoby się
powiedzieć, czy wypada jeszcze na nim kochać.

 Czasami potrzebujemy
złych dni, żeby spojrzeć z właściwej perspektywy na te dobre.

 Ludzie zawsze znajdą jakiś powód, żeby nas nienawidzić.

 Kiedy człowiek boi się coś zrobić,
wtedy wie, że żyje. Ale kiedy człowiek
nie robi czegoś tylko dlatego,
że się boi, to wtedy jest martwy.

 Zanim skrytykujesz innych,
przyznaj się do własnych błędów.

 Wcześniej czy później sprawy, które
za sobą zostawiłeś, same cie dopadną.

 Może nic się nigdy nie zmieni.
Ale warto poczekać, gdyby
miało się jednak okazać inaczej.