Czekam na kogoś, kto sprawi, że poczuję się jakbym była ...

 Nigdy nie przyszło mi do głowy, że nieobecność może zajmować tyle miejsca, znacznie więcej niż obecność.

 Jesteśmy opuszczeni, jak dzieci i doświadczeni, jak ludzie starzy, jesteśmy zajadli i brutalni i smutni
i powierzchowni – myślę, że jesteśmy zgubieni.

 Powinniśmy wybaczyć naszym wrogom, ale nie wcześniej niż zawisną na szubienicy.

 Nie ma nic gorszego od samotności we dwoje.

 Świat jest sceną, na której leci wciąż ta sama sztuka, a tylko aktorzy się zmieniają.

 [...] odchodzimy z tego świata, kiedy brak nam już łez.

 Wiemy, czym jesteśmy, ale
nie wiemy, czym się możemy stać.

 Pokora przeczy dumie nie pozwalającej, by ego widziało swoje ograniczenia.

 Wrogowie są proszeni
o ustawienie się w kolejce.

 Nasze wybory mają czasami konsekwencje, które trudno przewidzieć.