Czasem nie potrzeba zegara, by usłyszeć tykanie czasu.

 [...] istotą koszmarów jest nasza bezwolność.

 Nie poznałabyś logicznego wyciągania wniosków, nawet gdyby cię ugryzło w tyłek.

 Nic, co ma jakąś wartość, nie jest łatwe.

 Staram się, jak mogę, rozmyślam
o wszystkich najbliższych po kolei, uwalniam ich z pamięci niczym ptaki z klatek i zamykam za nimi drzwi, żeby przypadkiem nie powrócili.

 Nie ma w człowieku nic tak. Z wyjątkiem tego, co zasadził w nim sam jeden. Praktyka moja jest zwierciadłem, w którym ludzkość śledzi siebie: przełomową siłą w naszej istocie nie jest ani zło, ani dobro, lecz człowiek sam.

 Bo to takie cudowne dla kobiety,
kiedy wie, że ktoś żył jakimś filmem,
który kręcił z nią sobie w głowie.

 Szczęściu zawsze trzeba pomagać.

 Trudne sprawy stają się tylko trudniejsze, kiedy się je odkłada.

 Ludzie zawsze przyrzekają, a potem zamiast spełniać obietnice, wypowiadają kolejne. Wszystko dlatego, że by sobie przypomnieć, trzeba coś powiedzieć. Tylko to pomaga. Przypominać sobie.

 Nic nie jest prawdą. Istnieje tylko
to, w co wierzymy, i to, co odrzucamy.