Chciałabym być wzięta. Dosłownie. Wzięta dosłownie.

 Zło jest w nas wszystkich,
Toraku. Niektórzy z nim walczą.
Niektórzy je karmią. Tak zawsze było.

 Czasem brutalna prawda działa lepiej niż miękkie słówka.

 Ludzie ciągle chodzą w maskach, uczą się poznawać innych po oczach i po czole.

 Powiadają, że wartość życia nie polega na tym, że ono trwa, lecz na tym, w jaki sposób się je przeżyło.

 Bo podobno w tych snach są pociągi, a
w nich pełno wolnych miejsc, i są okręty, które chcą nas zabrać w długi rejs.
A tutaj jest tak smutno i tak zwyczajnie.
A raczej niezwyczajnie smutno.

 - Prawdę mówiąc, nie chcę od ciebie odchodzić -powiedziała po chwili.
- To nie odchodź.
- Ale z tobą do niczego nie dojdę.

 Wariuje się wyłącznie z samotności. Póki jest przy tobie ktoś, kto widzi to, co ty, słyszy to, co ty, nie postradasz zmysłów.

 Słyszałam bicie swojego serca, smutne echo uderzeń. Pomyślałam, że to dźwięk samotności.

 Nigdy nie jest za późno.
Zawsze trzeba mieć nadzieję.

 Niestety, prawda
niemal zawsze jest niedowcipna.