Z czasem samotność głęboko wnika w ciebie i już nie ...

 Błogosławieni, którzy nie mając nic
do powiedzenia, nie ubierają tego w słowa.

 Brakowało mi sił na płacz.

 Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie. Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

 W końcu, ile razy dostajemy drugą szansę?

 (...) najpierw ochłoń, a potem mów, bo wypowiedzianych słów nie da się już cofnąć.

 Człowiek stworzony jest do szczęścia! Cierpienie trzeba zwalczać i niszczyć jak tyfus i ospę.

 Do pewnych granic zła ideologia i amoralność mogą być dobrą literaturą.

 Da Bóg doczekać dni tych kiedy, wrócimy znów do dawnych wad.

 Czy pozwolisz, że się roześmieję z szacunkiem?

 Jestem, jaka jestem, ale miałam dość rozsądku, żeby nie być tobą.