Z czasem samotność głęboko wnika w ciebie i już nie ...
Z czasem samotność głęboko wnika w ciebie i już nie chce stamtąd wyjść.
A wówczas pozdrowił Śmierć
jak starego przyjaciela i poszedł
za nią z ochotą, i razem, jako równi
sobie, odeszli z tego świata.
Padnie za wiele kłamstw, a potem nagle
nie ma już prawdy, do której można wrócić.
Potrzeba czasu i wysiłku, by coś stworzyć, ale w jednej chwili wszystko może się rozpaść jak zamek z piasku.
Życie to pożądanie. Cała reszta to tylko szczegół.
Nie ma takiego miejsca, które sen mógłby nazwać własnym.
Poza tym na świecie jest
niewiele istot groźniejszych od kobiety.
Kto płaci, ten wymaga, kto ma broń, ten strzela.
Zadziwiające – czuć, że jest się maleńką, żyjącą istotą, wciśniętą miedzy dwa urwiska ciemności. Jak ludzie mogą wytrzymać życie? Najwyraźniej trzeba się do tego urodzić
Miałem krewnego, który studiował trygonometrię, aż mu wąsy odpadły, a
kiedy już się wszystkiego nauczył, przyszła jakaś Buka i go zjadła. No i leżał potem w brzuchu Buki z całą tą swoją mądrością!
Gdyby ludzie byli deszczem , to ja byłbym mżawką a ona huraganową ulewą.