Jesteśmy tu wszyscy jakby spłowiali. Szare włosy, szare serca, szare ...

 Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie

 Lepiej kochać i bać się, niż nic nie czuć.

 Słowa mi się zmęczyły.

 Im większe skupisko ludności, tym łatwiej pozbyć się człowieczeństwa.

 (...) chyba czas najwyższy, żeby rzucić to wszystko w diabły i pojechać do Kisłowodzka.

 Słowa nie zawisły w powietrzu, wniknęły natychmiast w ciało. I w zależności od tego, jakie one były, ciało to albo zdrowiało, albo umierało.

 Jedynym ludzkim doświadczeniem bardziej uniwersalnym niż miłość jest utrata.

 Ludzie są jak liście, którymi wiatr ciska;
gdy rzuci je na trawnik, leżą na trawniku,
a gdy rzuci w błoto - leżą w błocie.

 Po to słyszy się głos w głowie, by móc czasami milczeć.

 Trudno oczekiwać empatii po kimś, kto lubi zabijać.