Trzeba całego życia, żeby nauczyć się umierać.
Trzeba całego życia, żeby nauczyć się umierać.
Rozmowa to najlepsze rozwiązanie w większości możliwych problemów.
W miłości ludzie nie mogą być jednością, do uczucia trzeba dwojga.
Dzieło sztuki jest tajemnicą, której żaden rozum nie może ogarnąć.
Jeżeli czuję ból, to znaczy, że mogę czuć, prawda?
Najwykwintniejsze przyjemności są zawsze niespodziewane.
Jeśli stoisz w labiryncie, gdzie nic nie widać, potrzebna ci dłoń której możesz zaufać.
Nikt nie jest samotną wyspą. Każdy z nas wpływa na innych – wszystko, co robimy, powoduje fale, które rozchodzą się na zewnątrz. Pamiętaj o tym.
Zaletą przeszłości jest to, że już nie wróci.
Popularne na dworze króla Vizimira powiedzonko głosiło, że jeśli Dijkstra twierdzi, że jest południe, a dookoła panują nieprzebite ciemności, należy zacząć niepokoić się o losy słońca.
Życie jest tylko chwilą, ale chwila ta bywa czasem tak piękną, tak lśniącą swą wewnętrzną treścią i barwą, że warto dla niej żyć i umierać.