Słuchaj mnie uważnie, panie Garron, bo właśnie mówię ci, że ...
Słuchaj mnie uważnie, panie Garron,
bo właśnie mówię ci, że cię kocham.
Sprawiasz wrażenie ducha,
który próbuje wywoływać żywych.
Nawet smutne wspomnienia
są częścią tego, kim jesteśmy.
Może nie perfekcja życia, a jego
chaos sprawia, że rzeczy nabierają znaczenia?
Choćbyś zerwał się bladym świtem, twój los i tak wstanie przed tobą.
Tak właśnie przychodzi się na świat. Krew, krew i krzyk!
Zdążyć wszędzie może ten, kto nigdzie się nie spieszy.
Taki jasny promyk w morzu nawiedzonych pedagogów.
Wypowiedz życzenie, zanim zgaśnie ostatni promień słońca. Podobno wtedy się spełni.
Czasem chwila ciszy potrafi powiedzieć o człowieku więcej niż tysiąc bezsensownych słów.
Nie przestaje się kochać człowieka tylko dlatego, że coś w życiu spieprzył.