
Pomyślałem sobie, że mam piękne życie i że trzeba to ...
Pomyślałem sobie, że mam piękne życie i że trzeba to jakoś uczcić.
Stać się obserwatorem własnego życia znaczy uwolnić się od jego cierpień.
Życia, choćby nie wiem ile się przeżyło, też się nie rozumie.
Zaufanie to kwestia czasu.
Powiadają, że można znieść wszystko jeżeli tylko da się o tym opowiedzieć historię.
Miłość, żeby to tak podsumować, ma prędkość światła; rozstanie – prędkość dźwięku.
Każdy z nas ma prawo do tajemnic.
Czas - to nic innego jak ciąg zakładek, za pomocą których przemieszczamy się tam i z
powrotem po księdze życia, powracając raz po raz do
pewnych wydarzeń.
Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już
myślisz, że wszystko sobie poukładałeś,
kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się
tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku
zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy
znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony
świata, północ staje się południem, wschód
zachodem i kompletnie się gubisz.
Tak łatwo jest się zgubić.
Doceniam waszą uprzejmość,
ale mama mnie uczyła, bym nie przyjmował klątw od obcych.
Mam nadzieję- mówi cicho
- że znów cię poznam. Jeśli tego chcesz, oczywiście. Jest wokół ciebie mgła, którą pragnę rozwiać.