Otocz się istotami ludzkimi, mój drogi Jamesie, łatwiej walczyć dla ...

 Wygląda na to, że pod
kierunkiem Plutarcha i Fulvii
zdołałam osiągnąć dno i zapukać od spodu.

 Bo tak naprawdę wszystko, co można zrobić, to kochać drugiego człowieka.

 Życie to parkiet taneczny, a każdy kto odchodzi zostawia na nim ślad.

 Czy wiesz, jakie to uczucie, gdy w środku coś nieuchronnie gnije i człowiek sam to czuje?

 Plotki,nawet prawdziwe,są jak płomienie:odetnij dopływ tlenu,a zamigocą i zgasną.

 - Tęskniłem za tobą. – Jego ręce objęły mnie w pasie i przyciągnęły bliżej.
- Nie widziałeś mnie dwadzieścia cztery godziny. – Uśmiechnęłam się.
- Trzydzieści godzin. Dokładnie policzyłem. – Poczułam jego usta na szyi. Przymknęłam oczy i zaczęłam szybciej oddychać.
- Amelio, podnieca mnie sam twój oddech. Lubię go słuchać, wtedy wiem, że żyję.
- Kocham cię – powiedziałam. Odsunęłam się i spojrzałam mu w oczy. Był cudowny. Mój. Tylko mój.
- Wiem.

 Świat to jedno wielkie zoo.

 Obawa jest trwałą wiarą w negatywny skutek.

 Myślę, że czas na ewakuację. Powoli, spokojnie i, och, najlepiej wczoraj.

 Nie jesteśmy istotami, które żyją i będą musiały pewnego dnia umrzeć, lecz istotami, które umierają i mają jeszcze pewien czas do życia.