Przygoda jest wszędzie, jeśli tylko wie się, gdzie patrzeć.

 Da Bóg doczekać dni tych kiedy, wrócimy znów do dawnych wad.

 Ale taki już jest człowiek: ceni naprawdę tylko to, czego nie ma.

 Życie wychowuje.

 Pociąga nas zwykle to, czego brak nam samym.

 Wypowiadając na głos jej imię, nadal czuję ukłucie bólu, uszczypnięcie, które mówi, że wciąż noszę ją w swoim sercu.

 Co zrobić, kiedy pożądanie okazuje się groźną, mroczną siłą?

 Niektórych rzeczy nie możemy w sobie zmienić, choćbyśmy nie wiem jak tego pragnęły.

 Jedynym prawdziwym przewodnikiem jest serce.

 Trza być twardym
Słowianinem, a nie miętką nindżą.

 Bo fakt, że to nie sztuka mieć dzieci, ale trzeba jeszcze mieć czas, żeby je wychować.